احساس من

غصه و گریه و تنفر و بیگانگی و تنهای اینا همه احساساتی که من الان دارم . غصه می خورم به خاطر کشورم و مردمش که بهشون یاد داده شده( البته بعضی ها یاد گرفتند ) از کار فرار کنند ، دروغ بگن ، سر هم گول بزنند، از هم سو استفاده بکنند و به این کارشون هم افتخار کنند .

گریه می کنم به خاطر خودم و انسانهای امثال خودم که بین این آدما گیر افتادیم. کار می کنیم به حد خودکشی و کسی نمی بیندمون ولی باز نمی تونیم که کار نکنیم . ( این موضوع امروز منو به گریه انداخت برای خودم و مردمون اشک ریختم و گریه کردم آخه وقتی از کار می رم خونه از پا و دست کمر افتادم و جونی برام نمونده ولی کسانی هستند که با بستن چند تا پاکت هم خسته میشن و روزانه 2 ساعت استراحت می کنند و 1 ربع کار اونها هم خسته میشن و ناراضیند از همه چی . من اینجا چیکار می کنم ) .

احساس بیگانگی می کنم چرا که روحیات خودم با اینا متفاوت می بینم شاید زبانم باهاشون یکی باشه ولی روحم باهاشون بیگانه است . نمی دونم بعضی وقتا فکر می کنم شاید اونا درست فکر میکنند و من ادم احمقی هستم نمی دونم خدایا کمکم کن خدایا اشکامو ببین ، خیلی دلم شکسته خیلی .

احساس تنهای میکنم چرا که کسی نیست براش حرف بزنم درددل کنم بنالم شکوه کنم گریه کنم و دلیلشو براشون بگم .